Bekliyoruz işte

Merhabalar sevgili dostlarım. Hayatımız hep beklemekle geçiyor farkında mısınız? Ana rahmine düştüğümüz andan itibaren bekleme süreci de işlemeye başlıyor. Önce doğmayı bekliyoruz, yaşama ağlayarak merhaba demeyi.. Daha sonrasında ise büyümeyi, olgunlaşmayı, yaşlılığı, ölümü, mutluluğu, aşkı.. Bekliyoruz da bekliyoruz anlayacağınız! Ne kadar beklenti, o kadar hayal kırıklığı denir hep. Aslında bizi en çok mutlu edenler hiç beklemediklerimizdir. Yani umulmayanlar, ansızın geliverenler.. Beklemediğimiz ve ummadığımız anda yaşamımızın bir parçası oluverenler çok daha mutlu eder bizi. Kişiye göre değişir aslında hayattan ne beklenildiği. Kimisi kariyer peşindedir, hep daha üstlere tırmanmak ve kendini aşmak ister. Kiminin tek hedefi iyi bir kadın/erkek bulup mutlu bir yuva kurmaktır. Bu "mutlu yuva" terimi de ilginç aslında. Kim zaten mutsuz bir yuva kurmak ister ki!! Kimisi de bencildir, hep bana der! Herkesten her şeyi bekler ancak kendisi çevresine faydalı olmaktan her daim kaçar. Anlayacağınız beklentiler sonsuzdur sevgili dostlar. Bu arada gerçek aşkı özleyenler ve bekleyenleri de unutmamak lazım tabi ki! En zor bekleme süreci de bu olsa gerek. Öyle kolay kolay gelen bir şey değildir aşk çünkü. Hele de bekleyip arayınca hiç gelmez! Serbest bırakmak gerekir onu. Zamanı geldiğinde o kanatlanarak size uçup gelecektir zaten. Bu durumda yapmanız gereken aşkı bir kafese hapsetmek değil, ancak gitmek istediğinde de engel olmamaktır. Herkes aşkın ebediyen kalacağını sanır. Çok beklemişsinizdir, kaybetmeye gönlünüz razı olmaz. Gözyaşı dökersiniz ardından, gitme diye yalvarırsınız hatta! Zor geldiğini ve kırılgan olduğunu bilirsiniz çünkü, serzenişleriniz bu yüzdendir hep aşka karşı. Ama o dinlemez sizi, ansızın çekip gider başka yürekleri mutlu edebilmek adına… Eğer sizin de hayatınızda bir gün aşk kapıyı ansızın ve aniden çalarsa hoşgeldin diyerek alın onu içeri, özen gösterin aşka, büyütün narin bir çiçek misali.. Gitmek istediğinde ise tutmaya kalkışmayın sakın! Neme lazım küser ve bir daha hiç uğramaz gönlünüze.. Öyleyse zaman biten aşklara elveda ve yeni gelenlere hoşgeldin deme zamanıdır. Yazımı sevgili Halil Cibranın güzel dizeleriyle bitirmek istiyorum. Aşkla kalın sevgili dostlar… Birlikteliğinizde belli boşluklar bırakın. Ve izin verin, sevginin rüzgârları aranızda dans edebilsin... Birbirinizi sevin, ama sevgi bir bağ olmasın, Birbirinizin bardağını doldurun, ancak ayni bardaktan içmeyin... Ekmeğinizi paylaşın, ama birbirinizinkini yemeyin... Beraberce şarkı söyleyin, dans edin, coşun; fakat birbirinizin yalnızlığına izin verin, Tıpkı bir sazın tellerinin ayrı ayrı olup, yine de ayni melodiyi seslendirmesi gibi... Birbirinize kalbinizi verin; ama diğerinin saklaması için değil... Ve yanyana ayakta durun; ama çok yakin değil, Çünkü bir binanın kolonları arasında mesafe olmalıdır. Ve unutmayın, Meşe ağacıyla selvi ağacı birbirinin gölgesi altında büyüyemez…