UÇ NOKTALARNasıl bir zamana denk geldik. Herşeye ulaşmak çok kolay. Bu kolaylık gençlerimizi malesef kötüye, iyiden daha çabuk sevk ediyor. Sanırım kötünün cazibesine kapılmalarının nedeni öncelikle taklit, çabucak büyüme isteği. Gençlik herşeye karşı çıkarak kendini gösterebilme çabasının ve merak duygusunun tetiklediği, bir eylemle yöneliyor zararlı maddelere... Bir de boşluk hissinin verdiği anlamsızlıktan kurtulmak, ruhlarındaki acıyı hafifletmenin ya da gösterebilmenin bir yolu maddeye özenme.... Ben okullar bölgesinde oturuyorum. Bazı olaylara şahit oluyorum. En üzücülerinden biri sigara kullanma yaşının çok aşağılara düşmesi ve yüzdesinin büyüklüğü... Muhtarlığın oradaki parkta, erkek, kız, karışık beş altı öğrenci birbirlerine hap veriyorlar, bir de özellikle göz önünde yapıyorlar. Çünkü onlar için bu bütün toplum düzenine karşı çıkmak ve sorunlarını gösterebilmenin bir yolu... Gençler onları anlamadığımızı düşünüyor. Kendi yaşadıklarının en kötüsü olduğunu inanıyorlar... Sordum ne hapı içiyorsunuz diye, psikiyatri bölümünün yazdığı haplardan, bu haplar belirli sürelerde kullanılmadan, tek adetle sorunları çözmez ve doktor yazmalıdır. Üstelik yan etkileri vardır. Kalp krizi bile geçirttirebilir... Gençler liseye gidiyor ama öyle bilinçsizce sadece hap içmiş olmak için içiyorlar. Polisi aradım, okullarda bu konularla ilgili bilgi veren bir birimleri olup olmadığını sordum "Malesef yok ama okul talep ederse gidiyoruz" dediler ve benim gidip yönetimle görüşmemi söylediler. Bunlar çok üzücü ve sanırım gençlerimizin bu kadar boşlukta savrulmalarının sebebi bizleriz. Kültürümüzle dünyadaki gelişmeleri birbirine adapte edemiyoruz. Ekranlardan hayatımıza yansıyanlarla gerçek yaşam arasında sıkışan bir gençlik... Yaşamlarını anlamlandırmaya, hayattaki varlık sebeblerini anlamaya çalışırken içlerindeki gençliğin verdiği devasa gücü kullanmayı bilemiyorlar... Onlara kendilerini keşfedecek imkanlar sunamıyoruz. Müzik, tiyatro, spor, resim vs. ilgi alanlarını anlayıp geliştirmeleri için destek olamıyoruz.. Herşeyi en uç noktalarda yaşıyoruz. İnancı, inançsızlığı, siyaseti dünyamızın merkezi haline dönüştürüyoruz. Din etkenini psikolojik baskıya dönüştürüyoruz.. Sanırım gençlerin de yaşadığı sadece toplum psikolojisinin etkisi ve yansıması... Sevgi empati ve anlayış üçlüsüyle gençlerimizi uç noktalara savrulmaktan koruyabilir miyiz. Geleceğimizi kurtarabilir miyiz? Munise Pekel