Tam uykunun bilinmez boşluğuna savrulurken kıvranarak uyandıran o ağdalı sancı böler geceyi ortasından ikiye yüreğine yerleşen boşluk, zehirli yılan gibi sarılır boğazına. Zaman usunda donar kalır, takılır zihnin aynı ihanetin kollarına, tiktaklar sonsuz aralıklarla acımasızca güm güm vurur beyninin ortasına. Başlar yorganla savaşın, nerden asılsan yetişmez boyu acılarını örtmeye, dar gelir kaybolamazsın içinde. Küçülür, koca döşek karyola, yatakta köşe kapmaca bir türlü sığamazsın, tenine diken olup batan yatağın içine. Uykuları haram edip kırk kilitle zindana atanın anahtar şıngırtısını duyma umuduna tutunursun sımsıkı kapanan gözlerin yalvarırcasına çağırırken uykuyu. Bir şarkı dökülür kalbine "Yine bana haram geceler senin için ağlıyorum". Gözpınarının dibinde ritim tutarken ayrılığın hüzünlü melodisi.
MUNİSE PEKEL