Ereğli dil olarak her ne kadar da Türkçeyi düzgün kullanıyor olsa da Ereğli kırsalında yaşayan halk, kendi şivesi ile farklılık gösteren dil yapısına sahip. Ereğlida yaşayan halkı bölgelere ayırmak gerekirse, Dağlılar, Bekdikler, Kakçılar, Ayrancılılar olarak guruplara ayırabiliriz. Ereğli merkezde yaşayanlar ve bu guruplar ilginç deyimleri ile de dikkat çekiyor.
İşte Ereğliye özgü bazı deyimler:
* Yüz verdik deliye geldi işedi halıya
* Ali fakıya yazdırdık daha beter azdırdık
* Ak ak yuduk mor mor serdik
* İpini koparan bizi sahibi zanediyor
* Dağ adamı, hasta eder sağ adamı
* Ne diyeyim ölü benim olmayınca Bekdik biter mi kırkar kırkar ölmeyince
* Beddik belaya çattık
* Oğlum Beşir aklını başına devşir eşeği sat bu kışıda böyle geçir
* Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsini sevdiğim cinsine çeker
* Kamışın közüne bazılarının sözüne güvenilmez
* Soğuk fırında sıcak ekmek olmaz
* İnsan sandım eşeği kaba serdim döşeği
* Oturduğu ahır sekisi, çığırdığı İstanbul türküsü
* Lafın tamamı deliye anlatılır
* Hoo öküzüm hooo dönüm başına geçim gerek
* Güttüğün üç geçi, sıtlığın dağı taşı geçti
* İt doydu da Haydara mı kaldı
* Gursak gavurgasını istermiş
* Ortak eşeğe semer dar gelir
* Noluk ta böyle oluk