Kendi yalanına inanma hastalığı Mitomani

Günümüz insanının daha çok yakalandığı bir hastalık olan “mitomani” hastaya zevk, sevenlerine acı veriyor. Suçluluk psikolojisiyle kişinin kendi suçunu örtbas etmeye çalışmasına mutlaka rastlamışsınızdır. Bu durum tıp literatüründe “mitomani” yani yalan söyleme alışkanlığı olarak biliniyor. Mitomanlar, bir çıkar elde etmek ya da ilgi çekmek için de yalan söylemeye devam eder. Bu hastalıklı kişiler, bir makamı elde edebilmek için de yalan söylemekten kaçınmaz ve bu durum hayatlarının rutini haline gelir. Söyledikleri yalanların ortaya çıkması halinde ise herhangi bir suçluluk psikolojisine girmez. Günlük hayatta hepimizin bir şekilde beyaz yalanlara ihtiyaç duyduğu durumlar olmuştur. Ancak “mitomani” hastalığına yakalanan kişilerdeki yalanın rengi beyaz değildir. Kimimiz işe geç kaldığında, kimimiz eve geç kaldığında yakınlarına bir şekilde durumu kurtarmak adına beyaz yalanlar atar. Atılan her yalan er ya da geç ortaya çıktığında yalan söylenen kişi kendisini kandırılmış hisseder. Yalanın rengi değiştikçe kendisini kandırılmış hisseden kişiler, bu yalanlardan etkilenerek mitomani hastalarına tepkilerini çeşitli yollarla belli ederler. Uzmanlar, mitomani hastalıklı kişiler için yalan söylemenin çok olağan olduğunu ve vicdan mekanizmalarının devre dışı kaldığını ifade ederek, bu tip insanların halk dilinde ‘profesyonel yalancı’ olarak adlandırıldığını belirtiyor. Bu kişilerin ilk başta yalanlarının anlaşılmasının zor olduğunu kaydeden uzmanlar, şöyle konuşuyor: “Mitomanların amacı karşısındaki kişi ya da kişileri aptal yerine koymaktan çok o an kurguladığı yalanın ve o yalanın kendisine kazandıracağı olanakların keyfini sürmektir. Yakalandıklarında nasıl toparlayacaklarına dair en ufak bilgileri yoktur. Bu kişilerin çevresindekiler mitomanların birkaç yalanını yakaladıktan sonra onların söylediklerine inanmaz. Bu durumda yapılması gereken şey, bu profesyonel yalancılardan kendinizi korumayı öğrenmenizdir. Mitomanlar, gerçek manada mutlu olamadıkları gibi çok fazla iş ve arkadaş değiştirmek zorunda kalırlar. Yalanları ortaya çıksa dahi onu düzeltmek için bir çabaya da girişmezler. Genelde bu tip hastalar tedavi için başvurmazlar. Çünkü yalan söylemek onlar için normal bir şeydir. Vicdan mekanizmaları oluşmadığı için pişmanlık duymazlar. Eğer vicdan azabı duyuyorlarsa o kişiler mitomanik hasta değildir”